Białe krwinki
Białe krwinki są różnorodną grupą komórek pochodzących od różnych komórek prekursorowych. Chociaż specyficzne funkcje różnych rodzajów krwinek białych różnią się w znacznym stopniu, wszystkie krwinki białe istnieją w celu obrony organizmu przed czynnikami obcymi w najszerszym tego słowa znaczeniu. Mieloidalne krwinki białe są wytwarzane w szpiku kostnym. Rozwój komórek limfoidalnych odbywa się w pierwotnych i wtórnych narządach limfoidalnych.
Całkowita liczba białych krwinek u zdrowych osób dorosłych wynosi od około 4 do 12 × 106 komórek/µl, z czego większość stanowią limfocyty i neutrofile. Granulocyty kwasochłonne, granulocyty zasadochłonne i monocyty występują w znacznie mniejszych ilościach u zdrowych osób. Bezwzględna liczba każdego rodzaju krwinek białych w krwi obwodowej ma znaczenie kliniczne i umożliwia uzyskanie większej ilości informacji niż na podstawie wyrażonej w procentach liczby względnej. Patologie krwinek białych dotyczące komórek pochodzenia szpikowego lub limfoidalnego mogą być skutkiem zarówno choroby reaktywnej, jak i niereaktywnej (złośliwej). Zmiany reaktywne obserwuje się w przebiegu chorób zakaźnych lub zapalnych, podczas gdy zmiany złośliwe wskazują na białaczki, chłoniaki i inne hematologiczne nowotwory złośliwe.
W celu rozróżnienia między różnymi chorobami związanymi z białymi krwinkami decydujące znaczenie ma oznaczenie zarówno ich liczby, jak i dokładnego rodzaju i stanu ich dojrzałości. Automatyczna analiza hematologiczna jest kluczowym elementem w procesie diagnostycznym, pomagającym stwierdzić obecność choroby poprzez oznaczenie dokładnej liczby komórek i wyróżnienie podejrzanych populacji komórek. W chorobach krwinek białych postawienie właściwej diagnozy jest złożonym procesem, wymagającym uwzględnienia wszystkich informacji dostępnych na podstawie pełnej morfologii krwi z rozmazem, fenotypowania immunologicznego i innych analiz.
Granulocyty obojętnochłonne (neutrofile)
Neutrofile należą do kategorii granulocytów, charakteryzujących się obecnością ziarnistości w cytoplazmie. Odgrywają one istotną rolę w obronie immunologicznej organizmu i są pierwszymi komórkami odpornościowymi przybywającymi na miejsce infekcji – zazwyczaj w ciągu godziny. Dzieje się to wskutek procesu zwanego chemotaksją. Neutrofile mogą fagocytować inne komórki, takie jak bakterie, które wydają się być szkodliwe dla organizmu. Jednak same nie przeżywają tego procesu - ropa składa się głównie z obumarłych neutrofili i przetrawionych bakterii.
Bezwzględna i względna liczba neutrofili dostarcza pewnych informacji do diagnostyki i monitorowania infekcji, jak również jest uwzględniana podczas chemioterapii.
Większa liczba neutrofili występuje również fizjologicznie w sytuacjach niepatologicznych, np. po sytuacjach stresowych lub u palaczy tytoniu.
Limfocyty
Limfocyty bronią organizm przed infekcjami poprzez rozróżnianie komórek organizmu od komórek obcych. Cząstki rozpoznawane przez organizm jako obce są nazywane antygenami. Każdy limfocyt jest stymulowany przez jeden swoisty antygen. Gdy limfocyty rozpoznają taki antygen, wytwarzają substancje chemiczne do jego zwalczania.
Rozróżniamy trzy główne rodzaje limfocytów: limfocyty B, limfocyty T i komórki NK (ang. natural killer). Chociaż w porównaniu z innymi krwinkami białymi wszystkie limfocyty są małe i okrągłe, bez ziarnistości, istnieje duża różnorodność ich podtypów, a ich morfologiczne rozróżnienie jest bardzo trudne.
Przyczyną większej liczby limfocytów może być infekcja lub stan zapalny, jak również niektóre rodzaje nowotworów złośliwych, zwłaszcza hematologicznych.
Oprócz zliczania bezwzględnej i względnej liczby limfocytów analizatory Sysmex oznaczają również flagami podejrzane limfocyty, które mogą ewentualnie wymagać wykonania dalszych analiz.
Monocytes
Monocyty odgrywają kluczową rolę w odpowiedzi immunologicznej. Mogą szybko przemieszczać się do miejsca zakażenia i różnicować się w makrofagi i komórki dendrytyczne w celu wywołania odpowiedzi immunologicznej. Komórki układu monocytów-makrofagów mogą pochłaniać obce cząstki i powodować ich rozpad na antygeny, które mogą następnie prezentować na swojej powierzchni.
Automatyczne zliczanie monocytów jest dostępne jako stosunek między monocytami do całkowitej liczby zliczonych krwinek białych lub jako liczba bezwzględna. Większa liczba monocytów może wskazywać różne choroby, np. przewlekłe zapalenie lub zakażenie, ale może również występować w nowotworach złośliwych, takich jak przewlekła białaczka mielomonocytowa.
Granulocyty kwasochłonne (eozynofile)
Podobnie jak neutrofile, eozynofile są zaliczane do kategorii granulocytów, ponieważ są wypełnione ziarnistościami zawierającymi różne enzymy. Są one również w stanie przemieszczać się i fagocytować (wchłaniać) cząstki. Ponieważ zabijają one pasożyty poprzez uwalnianie pewnych enzymów cytotoksycznych i są zaangażowane w reakcje nadwrażliwości, większa liczba eozynofili jest najprawdopodobniej powiązana z zakażeniem pasożytniczym lub uczuleniem. Eozynofilia może również wskazywać na nowotwory złośliwe, ponieważ występuje w niektórych rodzajach nowotworów.
Granulocyty zasadochłonne (bazofile)
Bazofile są krwinkami białymi występującymi w najmniejszej liczbie w krwi obwodowej i są również zaliczane do granulocytów. Podobnie jak w przypadku eozynofili, większa liczba bazofili często, ale nie zawsze, wskazuje na występowanie alergii lub zakażenia pasożytniczego. Działają one razem z komórkami tucznymi jako komórki efektorowe w złożonych procesach, takich jak chemotaksja lub adhezja komórek i spełniają rolę immunomodulującą w czasie reakcji alergicznych.
